dinsdag 29 juli 2008

De Solidariteit-Snijdersbank tijdens de Gentse Feesten

Op de Gentse Feesten brachten Armando Dios en Walter De Bock in samenwerking met CAP de solidariteit-snijdersbank. Hieronder een fotoverslag. Voor de tekst bij het lied zie het eerdere artikel over de snijdersbank op deze blog.

Voor meer info over volksliederen zoals de snijdersbankliederen zie de website van de Groep Erik Wille.



Het doek geschilderd door Walter De Bock





Walter De Bock en Armando Dios

vrijdag 25 juli 2008

Mijn Gedacht 1: gesprek over separatisme tijdens de Gentse Feesten

Tijdens de Gentse Feesten zitten de CAPers niet stil. Naar aanleiding van het Federaal solidariteits congres van 25 oktober nemen we deel aan twee activiteiten: de solidariteitsnijdersbank en de workshops 'Mijn Gedacht'.

Hieronder vind je al een verslag van de eerste workshop over separatisme.



Natan Hertogen nodigde ons maandag en dinsdag uit op twee workshops in de thé-tent van
Kutunka's Ramblas. De eerste workshop had als titel 'creatief met separatisme'. Het draaide uit op een interessant gesprek met Mon Cocquyt van NG-A en Phillipe Dutilleuil van de documentaire Bye Bye Belgium, twee creatieve bestrijders van de huidige verdelende politieke stromingen. Aan hen werd gevraagd wat de doelstellingen waren van hun acties en of de uiteindelijke uitkomst beantwoorde aan deze doelstellingen.




v.l.n.r. Natan Hertogen, Phillipe Dutilleuil, Mon Cocquyt

Volgens Dutilleuil kwam zijn documentaire eigenlijk te laat. De documentaire is een fictieve nieuwsuitzending van 3 uur die een interpretatie geeft van wat er zou kunnen gebeuren als het land plots zou splitsen. De documentaire werd op zo'n manier verwerkt in de uitzending (zonder aankondiging) dat veel mensen niet door hadden dat het een fictieve verslaggeving was. Volgens Dutilleuil heeft de documentaire de aan de gang zijnde separatistische radicalisering niet kunnen afstoppen of vertragen. Wel heeft ze volgens hem bij een aantal mensen een schrikreactie teweeggebracht: het zou wel eens echt zo ver kunnen komen.

< In tegenstelling tot de documentaire van Dutilleuil was de NG-A-actie minder doelgericht. Mon Cocquyt wist ons te vertellen dat de actie ontstond als een typische "café-revolutie", die in tegenstelling tot meeste café-revoluties wel tot uitvoer werd gebracht. Met onverwachte gevolgen... Het idee was simpel, een spandoek met daarop "Gent Onafhankelijk" tijdens de traditionele Gentse nieuwjaarsreceptie. En een onafhankelijkheidsfeest op 30 maart. In de periode daar tussenin ontstond echter een krachtige mobilisering van (dikwijls jonge) Gentenaars en een grote media-aandacht. Een centraal element van de actie was volgens Mon Cocquyt het scheppen van een duidelijke vijand, in dit geval de West-Vlamingen die volgens de NG-A-ers Gent onrechtmatig inpalmden. De actie was een parodie op het racisme van rechtse politiekers die de schuld steken op 'de walen' of 'de vreemdelingen'. De parodie werd echter zo sterk gespeeld dat sommige mensen geloofden dat het menens was voor de NG-A. Ze kregen dan ook ongewilde sympathisanten aan de ene kant en mensen die heel erg verontwaardigd reageerden aan de andere kant. De Gentse burgemeester Termont die aanvankelijk de NG-A-actie steunde drong er aan het eind van de actie op aan om toe te geven dat het om een parodie ging. Voor Mon Cocquyt was de actie een succes omdat ze veel jonge mensen op de been bracht, netwerken gecreërd heeft en heeft aangetoond hoe vlug mensen bijna spontaan zich racistisch opstellen tegenover een bepaalde bevolkingsgroep.



Tot slot werd de vraag gesteld of de acties moesten worden beschouwd als afgesloten, of dat er nog een vervolg op kon komen. Zowel Phillipe Dutilleuil als Mon Cocquyt zagen wel iets in nieuwe acties, al beschouwden ze hun eigen acties als afgesloten. Er kwamen verschillende voorstellen voor acties vanuit de aanwezigen. Onder andere een federale actie met badeentjes en een federaal frans-nederlandse video-kanaal kwamen ter sprake... Wordt zeker vervolgd dus....